Waarderingsmethoden
Er worden verschillende waarderingsmethoden gehanteerd, grofweg onder te verdelen in:
- de activa gebaseerde methoden:
Basis voor waardering zijn de activa tegen bijvoorbeeld lopende marktwaarde of liquidatiewaarde. Waardering van de onderneming is gebaseerd op het zichtbare eigen vermogen en wordt soms gecorrigeerd voor stille reserves en liquidatiekosten. - winst multipliers of afgeleide multipliers (EBITDA-multiplier, omzetmulitpliers) en adjusted winst multipliers. Hiervan is de zogenaamde koers/winstverhouding de meest bekende.
- bedrijfstak vergelijking d.m.v. benchmarks (variant op voorgaande methode)
- marktintroductie-kostenbenadering (wat kost het om zelf een marktpositie te creëren?)
- boekhoudkundige winst en rendabiliteitsmethoden
- Kasstroom (cashflow) gebaseerde methode, waarvan de discounted cashflowmethode de bekendste (DCF-methode).
Veelal worden genormaliseerde cijfers gebruikt, dat wil zeggen aangepast naar 'normale' omstandigheden.
Objectief gezien is de kasstroom methode de meest juiste omdat bij deze methode rekening gehouden wordt investeringen, tijdswaarde van geld en risico.
In praktijk wordt vaak een multiplier methode gehanteerd omdat dat redelijk gemakkelijk kan en minder diepgang behoeft. Een dergelijke benadering keuren we niet zomaar af, maar is slechts indicatief. Ook een activa gebaseerde methode heeft soms zijn nut.
Evident is dat de waardering in sterke mate afhankelijk is hoe tegen de toekomstige ontwikkelingen en plannen wordt aangekeken en wat de cijferontwikkeling gaat zijn.
Koper/investeerder en verkoper zullen zeer waarschijnlijk verschillend tegen de zaak aankijken. Verkoper zal de cijfers indien mogelijk zo mooi mogelijk willen presenteren, koper zal in het algemeen de nodige normeringen/aanpassingen toepassen. Een en ander komt ook terug in het disconteringspercentage van de toekomstige cashflow waarin ook de kosten = rentabiliteit van eigen vermogen is bevat.
Meer over de DCF waarderingsmethode
(terug) naar 
waardering